W przypadku renowacji starego budownictwa można wyróżnić trzy etapy działania: usunięcie przyczyny zawilgocenia, wyprowadzenie wilgoci z konstrukcji oraz stworzenie „magazynu na sól”. Pierwszy z czynników związany jest z odtworzeniem izolacji pionowej i/lub poziomej, a pozostałe dwa definiuje konieczność zastosowania tynków renowacyjnych. Budowa tynków renowacyjnych jest związana z ich podstawowymi funkcjami – wyprowadzenie wilgoci z przegrody umożliwia niski opór dyfuzyjny dla pary wodnej i przewodnictwo kapilarne, natomiast wysoka porowatość wraz  z możliwością kompensacji naprężeń stanowi funkcję magazynowania skrystalizowanych soli.